حوزه انرژی به تولید، توزیع و مصرف منابع انرژی اشاره دارد. این حوزه به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار، به تأمین نیازهای انرژی جوامع پرداخته و شامل تولید، توزیع و مصرف انرژی از منابع مختلف، از جمله سوخت‌های فسیلی، انرژی‌های تجدیدپذیر و هسته‌ای می‌باشد؛ که این مهم نقش حیاتی در تأمین نیازهای اقتصادی و اجتماعی بشر ایفا می‌کند.

در عصر حاضر، با توجه به افزایش تقاضا برای انرژی، تغییرات اقلیمی و بالا رفتن چالش‌های زیست محیطی و افزایش آگاهی‌ها و نگرانی‌های این حوزه، توجه به منابع و انرژی‌های پاک، پایدار و تجدیدپذیر اهمیت بیش‌تری یافته است؛ و کشورهای مختلف دنیا روی به استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند خورشیدی، بادی و آبی آورده‌اند. این تغییر موضع نه تنها منجر به حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی‌های محیطی می‌شود، بلکه موجب ایجاد فرصت‌های شغلی و رشد اقتصادی نیز خواهد شد؛ که این امر حوزه انرژی را تبدیل به یک محرک کلیدی در تحولات اقتصادی و اجتماعی نموده است.

با این اوصاف ضرورت و لزوم فعالیت در حوزه انرژی به وضوح در نیاز به تأمین انرژی پاک و پایدار و کاهش وابستگی به منابع فسیلی نمایان است. این امر علاوه بر توجیه اقتصادی، نه تنها به حفاظت از محیط زیست کمک می‌کند، بلکه به بهبود کیفیت زندگی مردم و ایجاد توسعه پایدار نیز منجر می‌شود.

جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از غنی‌ترین کشورهای دنیا در حوزه منابع خدادادی، تا سال‌های متمادی توانایی استفاده و بهره‌گیری از سوخت‌هایی نظیر نفت، گاز، مازوت و امثالهم را داشته و دارد، اما براساس برنامه‌های توسعه‌ای و اسناد بالادستی خود سعی  بر کاهش وابستگی به نفت و سوخت‌های فسیلی داشته و حرکت به سوی اقتصاد غیرنفتی و دانش‌بنیان را در دستورکار خود دارد. روی هم رفته، با عنایت به منابع غنی انرژی و همچنین بستر آماده‌ی نوآوری در ایران، پتانسیل‌های زیادی برای بهبود و توسعه این حوزه وجود دارد و سرمایه‌گذاری در موضوعات مختلف آن، نظیر انرژی‌های تجدیدپذیر، می‌تواند به کاهش آلودگی و تأمین انرژی پایدار کمک کند.